Link do mojego drugiego bloga ale z opowiadaniem

Nooo.. daje wam linka czy cus to jest do mojego bloga z opowiadaniem. Zapraszam.

Oto i on :

http://odmiennaijejhistoria.blogspot.com/

Mój wierszyk

Jak jest w tytule dodaje wierszyk mojego autorstwa...wiem ze zjebany i wgl nie umiem ale .. chcaiałam go dodać i tyle.

 I oto on :

       "Miłość, jeden z jej odcieni"

Ta miłość jest miłością niespełnioną,

ta miłość nie ma prawa istnieć,

a jednak istnieje.

Nieraz myślę jak by to było nie kochać Cię,

ale dochodzę do wniosku, że musiałabym Cię nie poznać,

a tego bym nie chciała.

Dlatego żyje tą miłością,

miłością, która jest jednostronna, 

i cierpię przez to.

Kocham Cie, te dwa słowa,

niszczą mnie,

dostają się do mojego serca

i ranią dogłębnie,

ale i tak będę Cię kochała.

Bo to jest miłość niespełniona.

Nie wiem czy dam rade, ale postaram się

Cześć... wiem długo dość mnie nie było... poprawiałam oceny i będę pisać dwa spr w sierpniu. Cieszę się z tego..chociaż żeby to mi się udało.
W końcu z NIĄ rozmawiam, udało mi się ten najstraszniejszy pierwszy krok zrobić żeby odbudować nasza przyjaźń..bardzo się cieszę, ale gdy wiedzę ją z jej chłopakiem to.... ....
Spytałam się jej czy jest z nim szczęśliwa powiedziała z takim pięknym uśmiechem, że tak.
Ale cieszę się z jej szczęścia mimo tego, że to tak strasznie boli, chce być przy niej, jeśli nie mogę być z nią jako jej dziewczyna to chcę chociaż trwać przy jej boku i ją wspierać jako przyjaciółka, wiem że to nie będzie łatwe dlatego ... trzymajcie kciuki.

Będę trzymać się słów pewnej piosenki, którą bardzo lubię.
A to jest parę słów z tej piosenki, jak dla mnie najważniejszych słów :

Weź się w garść 
pokaz co masz 
nie daj się 
klęskę swa zgaś...

skrycie w sobie trzymam tajemnice...

Źle ;/

Już nie mogę na siebie patrzeć w lustrze. Wy też macie na mnie wyjebane. Każdy. A teraz znowu zawiodłam. Tylko zawodzę.

Już jestem pewna tego, że to ja powinnam leżeć w grobie, a moja siostra powinna żyć.

Tak by było najlepiej, ale nie kurwa musiało być inaczej...

Zaczełam się ciąć..ból fizyczny chociaż na chwile odciąga mnie od psychiczn ... dobrze powiedziane ... jestem psychiczna ... i .. beznadziejna... tyle mam określeń na swój temat... tych prawdziwych.

A to fragmenty mojej kochanej piosenki, która bardzo dobrze mnie rozumie :

Czuje się źle, daję słowo
Być skałą, wokół której toną...

Chcę wierzyć w słońce, nie chcę już wierzyć w chmury...

Czuję, to ciało jest dla niej więzieniem
Wyrzuty sumienia, a po nich szczerość
Walka ze sobą z dnia wczorajszego...

Zacząć od zera, zepchnąć w niepamięć
Wszystkie problemy zamurować w ścianie
Ten tren jak ty nie mogę przestać nucić
Zły sen, z którego chcę się obudzić...

Może chcę dobrze, ale przynoszę ból...

Biegnę donikąd, choć coś mówi stój
Otwarta rana, ja znów sypię sól...

Los rzuca kłody pod nogi
Nerwy rwą się spod kontroli
Zawsze muszę coś spierdolić...

To demony przeszłości, które zbyt często mnie gnębią
Tu gdzie słowo przepraszam nie tłumaczy mnie na pewno
Bo wiem, że nie to jedno wydarzenie dziś potępią...

Tylko w tym dorosłym życiu dziś jest niedojrzały dzieciak...

Gdyby za to mi płacili miałbym królestwo
Wiesz co? sam oszukuję się tak często.
Znów w lustrze nie poznaję swojej twarzy
Niebo ma kolor sińców pod oczami
Czy do księżyca powinienem wyć?
Nie powiem, że nie stało się nic
A jak nie ty, to kto mi został?
To całe życie, jak słona kropla...

Brakuje

Juz powoli brakuje mi sily.

Znowu zawiodłam

I znow ich wszystkich zawiodlam. Tylko zawodze innym.
Ech...mialam kiedys siostre, byla ode mnie z dwa lata mlodsza. Gdy sie urodzila od razu umarla mialam wtedy z dwa lata i nigdy jej nie widzilam, ale mysle ze lepiej by sie wszystkim zylo gdybym ja byla na miejsu mojej siostry, a ona by zyla.
I znowu wylewam moje uczucia tutaj a nikt z moich znajomych, rodziny nie wie o tym, o moich prawdziwych uczuciach.
Moze i dobrze.
Tak, jest dobrze gdy nie wiedza.
Nie chce ich tylko znowu niepotrzebnie martwic.

Tchórz ze mnie

Hej piszcie do mnie w komach na tym blogu.
Żebyśmy mogli się porozumiewać i takie tam ...
Powiedzcie co o tym wszystkim myślicie, bo ja już nie wiem.

Tak bardzo brak mi Kasi.
Tak bardzo za nią tęsknie ;(
Płacze za nią.
Jestem taka żałosna.
Powoli zaczynam się siebie brzydzić.

Jebane życie.

Siła

Jestem otaku i często uciekam do tamtego świata, ale anime i mangi dają mi siłę. Oczywiście te mądre z przekazem tak jak i muzyka.
Kocham muzykę, anime, mangi, Japonię i wszystko co jest z nią związane i kocham zwierzęta <3
Największą siłę daje mi anime i manga "Naruto"(pierwsza seria) i "Naruto Shippuuden"(druga seria).
Naprawdę jest mądre, pomijając niektóre momenty xD

Nawet ...

Nawet jak chce komuś się z czegoś zwierzyć to nagle sobie uświadamiam, że nie mam do kogo z tym iść.
Chociaż rodzice zachowują się jak się zachowują względem mnie i tak ich kocham z całego serca. Przez to że tak nie chodzę do szkoły to się martwią i ranię ich. A to mnie bardzo boli, że ranie osoby bliskie memu sercu.

To i tak nie wszystko

Nie wiem za bardzo co pisać i od czego zacząć. Więc jak to się mówi "Jak nie wiesz od czego zacząć, zacznij od początku", więc spróbuje tak zrobić.

Od przeczkola przyjaźniłam się z Aneta, jest ode mnie o 2 lata starsza. Była moja pierwsza prawdziwą przyjaciółka, potem doszła do naszej dwójki Krysia (w tym samym wieku co Aneta), także stała się prawdziwą przyjaciółka dla naszej dwójki. Mijały lata,  stałyśmy się dla siebie jak siostry. Aneta i Krysia poszły do gimnazjum i chyba na pierwszym lub drugim roku gim. przeniosła się do ich klasy taka Ela. Także się zaprzyjaźniłyśmy, ale Niunia(Ela) bardziej trzymała się Anety. Ela już miała problemy z prawem, piła i paliła. I nasza trójka(ja, Krysia i Aneta) zaczełyśmy pić i palić. Ale w końcu Ania i Krysia zaczęły się często kłócić i byłam po obojgu stronie. Kochałam je obie...niee..ja je dalej kocham. Z Anetą już nie przyjaźnie się od paru lat. Noo.. wracając do tematu. W końcu doszło do tego, że podzieliłyśmy się na dwie grupy. Ja i Krysia , Aneta i Ela. Jeszcze się przyjaźniłam z Anetą i Elą, ale one mnie już po mału odrzucały. Straciłam moją najukochńszą przyjaciółkę. Dalej nie mogę tego sobie wybaczyć. Z Krusia dalej się przyjaźniłyśmy i wspierałyśmy się nawzajem. Po roku czy jakoś tak, na nasza ulicę(moja i Krysi - mieszkamy na tej samej ulicy) wprowadziła się do babci z mamą Magda, była rok młodsza ode mnie. I tak ja Maro(Magda) i Krysia się poznałyśmy i zaprzyjaźniłyśmy. Maro zawsze bardziej lubiła Krysie. Aż po dwóch latach coś sie spieprzyło i ona wyjechała z miasta i zamieszkała gdzie indziej. Nawet nie utrzymujemy kontaktu już od niecałego roku, albo całego. I straciłam kolejną ukochaną osobę w moim życiu. Krysia stała się dla mnie najważniejsza. Przez cała naszą znajomość, ani razy się nie pokłóciłyśmy. Zawsez o siebie dbałyśmy, aż też się zjebało i praktycznie się nie widzimy i nie utrzymujemy kontaktu. I straciłam najważniejszą osobe w moim życiu. Zawsze planowałyśmy zamieszkać razem. Kocham ją, ale ostatnio zauważyłam, że nie tak jak powinno się kochać przyjaciółę. Nie wiem czy jeszcze uda mi się odzyskać jej przyjaźń. Nigdy jej nie wyznam, że jestem bi i się w niej zkochałam. Wystarczy mi przyjaźń. Jej obecność.
Noo i mój dziadek jest alkoholikiem i zawsze są kłotnie w domu. Jest nas 6 w domu. Ja, mama, tata, babcia, dziadek i wujek. Babcia uważa, że jestem tylko kłopotem i przynosze wstyd rodzinie. Ona mi to powiedziałą. Tata czesto na mnie krzyczy. Czasem z mamą mnie biją. Jestem zagrożona i najprawdopodobniej nie przejde do następnej klasy. Mam chory brzuch, który codziennie daje o sobie znać okropnym bólem. I dlatego moge nie zdać. Bo często nie chodze do szkoły. Jestem nic nic niewarta.

Tu i tak mało moich uczuć i nie wszystkie problemy. Może kiedyś się przed kimś naprawdę otworze. Mam nadzieje.

Więc witajcie

Hej, nie wiem czy ktoś to wgl będzie czytać *.*
Ale powoli mnie to przygniata, ta rzeczywistość. Wiem mam dopiero 15 lat i jeszcze mało wiem o tym świecie, lecz już wiem, że nie jest taki idealny jak w dzieciństwie to sobie wyobrażaliśmy. Ten świat jest jak potwór, który zjada moje serce.
Jestem bardzo nieśmiała i nikt nie wie, że tak myślę o tym świecie. Nie zdradzam  nikomu moich prawdziwych uczuć, boje się. Na co dzień jestem uśmiechnięta, ale nigdy nie zdradzam innym co mnie trapi. Chyba nikt tego nie zauważył z moich rówieśników, ale jestem zamknięta w sobie. Zdaje sobie z tego sprawę, ale jakoś nie umiem się przemóc.
Mam wam tyle do powiedzenia.
Boje się, że i wy mnie odrzucicie, ale mniej boli od obcych ludzi niż na tych na których mi zależy.
Zawsze myślę, że jestem gorsza od innych i choć wiem, że nie powinnam tak myśleć to inaczej mi trudno.
Mam jeszcze historie mojego krótkiego życia do napisania wam. Nie wiem co sobie o mnie myślicie gdy to czytacie, ale ja pisze tu szczere rzeczy, te z którymi mierze się na co dzień.
Kiedy indziej albo jeszcze dzisiaj napisze co tak bardzo zmieniło i w tak krótkim czasie mój pogląd na cały świat, który nas otacza.